"من تا بحال ندیده ام شرکت بیمه به کسی پولی بدهد لذا به بیمه اعتقادی ندارم"

این اعتراض از چند وجه قابل تامل و پاسخگویی است :
1-افرادی که فکر می کنند شرکت های بیمه هیچ بازپرداختی به بیمه شدگان ندارند. طبیعی است که پاسخ این گروه را ساده تر میتوان داد با ذکر این مطالب که:آیا میدانید سالانه چه مبالغی میلیاردی در بخش های مختلف توسط شرکت های بیمه بعنوان خسارت پرداخت میشود؟ آیا تا کنون هیچ یک از افراد پیرامون شما بابت درمان، خودرو، هزینه های بیمارستانی و غیره از شرکت بیمه دریافتی نداشته اند؟ و اگر شرکت های بیمه این مبالغ را پرداخت نمی کردند آیا هنوز هم مردم اقدام به استفاده از انواع بیمه نامه میکردند؟ و آیا عمر شرکت های بیمه به هشتاد سال کنونی می رسید؟ با این توصیف که هر روزه جایگاه بیمه در کشور بهتر و رفیع تر میشود. 
طبیعی است که این پاسخ ها توسط سخت گیر ترین مشتریان شما هم قابل انکار نیست. 
2-دسته دوم افرادی هستند که نسبت به باز پرداخت شرکت های بیمه در اکثر قسمت ها واقف بوده و شکی ندارند اما تنها این تصور را در خصوص بیمه های عمر و سرمایه گذاری دارند. در خصوص این دسته میتوان گفت که طولانی بودن مدت قراردادهای بیمه های زندگی ریشه های این تفکر را در ذهن آنان می پروراند. پاسخی که به این گروه میتوان داد به این صورت است: آیا شرکت های بیمه قصد دارند که در بخشی از محصولات خود پرداخت داشته باشند و در سایر محصولات خود مانند بیمه های زندگی بد حسابی کنند؟ آیا در اینصورت کل موجودیت و اعتبار شرکت مذکور زیر سوال نمیرود و در تمامی قسمت ها بی اعتبار نمی شوند؟ اصلا اگر شرکت بیمه ای قرار است همواره در بازار باقی بماند آیا نباید در کلیه قسمت ها قوی و توانگر باشد و حقوق مشتریان را بازپرداخت نماید؟ آیا رابطه شرکت بیمه و بیمه گذاران یک رابطه دو سر سود نیست؟ حال چرا شرکت های بیمه باید با بد حسابی خود را از این چرخه اقتصادی سودآور خارج کنند؟ آیا همین الان بسیاری از خسارات بخش بیمه های زندگی بطور منظم پرداخت نمیشود؟ بایگانی شرکت های بیمه پر از پرونده های فوت و خساراتی است که همگی در سالهای اخیر به مشتریان پرداخت شده است؟ پس اگر خسارات در همین شرایط کنونی پرداخت میشوند دلیلی ندارد که در اینده منقطع گردند. 
3-دسته سوم همان افراد دسته دوم هستند اما ریشه این نوع تفکر در آنها به مسئله دیگری برمیگردد و این افراد فکر می کنند چون شرکت بیمه باید سی سال آینده مبلغ هنگفتی را به آنان بپردازد از عهده این کار بر نخواهد آمد. البته تا آنجایی که بنده با بیش از پانصد نماینده در ارتباط بوده ام دریافته ام که بسیاری از نمایندگان فروش بیمه های زندگی نیز پاسخ این سوال را بخوبی نمیدانند. لذا پاسخ به این طرز فکر به این صورت است:این اشتباه از آنجایی حادث میشود که بسیاری از مشتریان و نمایندگان از روند پرداخت سود و صندوق آگاهی مطلوبی ندارند. پرداخت سود و صندوق نهایی به این صورت نیست که صندوق بیمه گذار مانند یک مبلغ قرضی نزد شرکت بیمه باشد و شرکت هر سال مبالغی را هزینه کند و سر آخر هیچ پولی نمانده باشد و شرکت بیمه مجبور به فرار شود. اولا که شرکت بیمه هر ساله با این مبالغ در حوزه های کلان اقتصادی به فعالیت های سودآور میپردازد و در پایان هر سال مالی علاوه بر پرداخت سودهای تضمین شده سودهای اضافه بر سازمان یا همان مشارکت در منافع را نیز بین خود و بیمه گذاران تقسیم می کنند که در اصطلاح همان سود قطعی میشود و این سود قطعی هر ساله تسویه شده و به صندوق ها واریز میشود نه این که مانند یک بدهی نزد شرکت بیمه بماند!!!! 
لذا در پایان هر سال مالی صورت وضعیت فعالیت اقتصادی هر شرکت مشخص میشود و بر اساس آن است که شاخص توانگری شرکت های بیمه مشخص میگردد.
4-در پایان باید متذکر شد که هر نوع پرداختی در بیمه های عمر و تامین آتیه منوط به وقوع فوت یا نقص عضو و امراض خاص و... است و تا این عوامل روی نداده است پرداختی صورت نمیگیرد لذا شخص میتواند جهت امتحان و اطمینان خاطر از این پرداخت ها به یکی از حالات فوق مبتلا شود!!  کما اینکه آرزوی همه نمایندگان و خود شرکت های بیمه سلامتی بیمه شدگان است و در نهایت استفاده از موجودی نهایی برای سپری کردن دوران بازنشستگی پربارتر و نیز هر چه شرکت های بیمه خسارت کمتری پرداخت نمایند در آتیه قدرت بیشتری خواهند داشت و این همان معادله برد-برد است.و اینکه هر شخص میتواند برای کسب اطمینان لازم در خصوص پرداخت شرکت های بیمه به مشتریان بیمه های زندگی سی سال صبر کند و وقتی پرداخت مذکور را رویت نمود خود نیز اقدام به خرید نماید.. ولی آیا آن موقع خیلی دیر نیست.......